Lugkastele en rooiwyn

Never let your current circumstances define who you are ... Dit laat my nou dink aan die spotprentjie van die padda met sy voorpote om die reier se nek om nie ingesluk te word nie 'never give up' ...

Kom ek verf gou my lugkasteel ... My eie gebou (nie 'n gehuurde plek nie), waar ek my mooi-maak-goedjies kan doen, van slimming tot naels. Dan ook 'n kuierrplekkie waar die mans kan uitspan terwyl die vroue ge-'treat' word. Hmmm, corkage-fooi dalk of 'n bring en braai plekkie. Dit is die ding van drome, dalk net dalk word dit waar ... Sal dit nou 'n ding wees.

Is die droom so onwerklik om half en half te kan aftree op die ouderdom van 42. Dis 'n volle tien jaar van nou af. Kry ek sommer lag vir myself. Toe ek en my man getroud is het ek vir hom gese "Nog net soveel jaar dan is jy veertig!". Maggies ons is al daardie verjaarsdag verby vir hom, maar hy is soos goue rooiwyn, raak net lekkerder met ouderdom. En ons vroue kan ook raak soos rooiwyn, as ons te lank alleen gelos word word ons suur. Dan is ek sekerlik 'n mengelmoes van ouderdomme, lekker by tye en suur by ander.

Ok, die wat my nie ken nie, ek is nog 'n degie ... Ja die soort wat jy gebruik om mee te bak en brou ... Ek sukkel al jare lank om 'n groot besluit te maak. Die besluit of ek 'n koek of 'n tert moet wees. Hang seker maar af in wie se geselskap ek is ... Ai, dis harde werk vir my, nou verstaan ek hoekom die degie so paar maande terug gerys het ... Het te veel verander in 'n tert, as ek koekerig was het ek seker 'n streep krummels in 'n streep agter my gelos. Hmmm, die nonsens wat ek soms kan kwyt raak.

G'n wonder my man verstaan my nie alslag nie, met 'n deurmekaar koppie soos myne wat ek self nie alslag verstaan nie, moet my man 'n medalje kry. Die dag wat ek genoieg geldjies maak sal ek enige tyd vir hom 'n Suzuki superbike koop. Ai, verlang ek nou terug na daardie dae ...'n storietjie vir 'n ander dag.
Sent via BlackBerry

Coca-cola-melk-koppie

Ek bevind my in 'n warboel van emosies ... Opgewondenheid, skepties, hoopvol ... Om maar net 'n paar te noem.

Wanneer raai jy iemand aan om van 'n produk of diens gebruik te maak? Tog sekerlik as jy dit self gebruik. Soos die engelsmanne se 'the proof is in the pudding' ...

Soos ek al genoem het begin ek 'n besigheid(jie) ... Gaan dit eers van die huis af bedryf, in die hoop eendag iemand te kry wat dit vir my kan bestuur. Moet tog onthou om die boek klaar te lees van Robert Kiyosaki, 4 quadrants. Die man praat mos gedurig van die rot-resies van ons bestaan. Koop maar sy eerste boek, Rich Dad, Poor Dad ... Baie insiggewend.

Ek wil bele in my kinders se toekoms, in 'n land waar meeste van ons kinders nie weet of hulle met 'n graad 'n werk sal kry nie of selfs die land oor die waters gaan opsoek.

In vandag se tyd is dit verseker, daar sal altyd 'n mark wees vir drank, kos en hoop-om-maerder-te-word-produkte. Die diens wat ek eersdaags gaan aanbied is nie 'n vinnige oplossing nie, hoe kan ek jou maerder maak en jy dan net daarna huistoe gaan en jou mond volprop om dit wat afgehaal is weer terug te sit. Nou kom ek alweer terug na taktvol wees ... Ai, sal maar myself moet gebruik as 'n voorbeeld. Ten minste sal ek self ook van die sessies deurgaan om te kan bewys dit werk.

Intussen is my koppie maar lekker deurmekaar ... Dink aan soveel goed gelyk dat ek gister aand amper coke in my koffie en melk by manlief se brandewyn gegooi het. 'Jy moet fokus my kind!' ... Kan maar net lag vir myself. Dis 'n wonder ek het nog nie 'n foutjie gemaak soos op die aand van my kombuistee en manlief se 'bachelors' nie ... 'n vriend wat amper soos manlief lyk het by die vuur gebuk en kiepie (na 'n paar doppies en hoofpyn wakker geword het) het ek aan die verkeerde man gevat ... Maar ten minste is drank darem nie die rede vir my deurmekaar koppie nie, so ek twyfel sterk of so iets OOIT weer sal gebeur.

Maar nou moet ek eers wegspring met die alledaagse dingetjies, voordat ek my weer neerplak vir my rot-resies.
Sent via BlackBerry