Never let your current circumstances define who you are ... Dit laat my nou dink aan die spotprentjie van die padda met sy voorpote om die reier se nek om nie ingesluk te word nie 'never give up' ...
Kom ek verf gou my lugkasteel ... My eie gebou (nie 'n gehuurde plek nie), waar ek my mooi-maak-goedjies kan doen, van slimming tot naels. Dan ook 'n kuierrplekkie waar die mans kan uitspan terwyl die vroue ge-'treat' word. Hmmm, corkage-fooi dalk of 'n bring en braai plekkie. Dit is die ding van drome, dalk net dalk word dit waar ... Sal dit nou 'n ding wees.
Is die droom so onwerklik om half en half te kan aftree op die ouderdom van 42. Dis 'n volle tien jaar van nou af. Kry ek sommer lag vir myself. Toe ek en my man getroud is het ek vir hom gese "Nog net soveel jaar dan is jy veertig!". Maggies ons is al daardie verjaarsdag verby vir hom, maar hy is soos goue rooiwyn, raak net lekkerder met ouderdom. En ons vroue kan ook raak soos rooiwyn, as ons te lank alleen gelos word word ons suur. Dan is ek sekerlik 'n mengelmoes van ouderdomme, lekker by tye en suur by ander.
Ok, die wat my nie ken nie, ek is nog 'n degie ... Ja die soort wat jy gebruik om mee te bak en brou ... Ek sukkel al jare lank om 'n groot besluit te maak. Die besluit of ek 'n koek of 'n tert moet wees. Hang seker maar af in wie se geselskap ek is ... Ai, dis harde werk vir my, nou verstaan ek hoekom die degie so paar maande terug gerys het ... Het te veel verander in 'n tert, as ek koekerig was het ek seker 'n streep krummels in 'n streep agter my gelos. Hmmm, die nonsens wat ek soms kan kwyt raak.
G'n wonder my man verstaan my nie alslag nie, met 'n deurmekaar koppie soos myne wat ek self nie alslag verstaan nie, moet my man 'n medalje kry. Die dag wat ek genoieg geldjies maak sal ek enige tyd vir hom 'n Suzuki superbike koop. Ai, verlang ek nou terug na daardie dae ...'n storietjie vir 'n ander dag.
Sent via BlackBerry
No comments:
Post a Comment